Related items
Showing items related by metadata.
-
Book (stand-alone)FAO. SIÐAREGLUR UM ÁBYRGÐ Í FISKIMÁLUM 199519. þingi sínu í mars 1991 lýsti fiskimálanefnd FAO (COFI) því yfir að þörf væri á þróun nýrra hugmynda sem leitt gætu til sjálfbærni og ábyrgðar í fiskimálum. Í kjölfarið var hin alþjóðlega ráðstefna um ábyrgar fiskveiðar haldin í Cancun í Mexíkó árið 1992 og þar var farið fram á að FAO semdi alþjóðlegar siðareglur til að bregðast við þessum vanda. Niðurstaða ráðstefnunnar, einkum hin svonefnda Cancun yfirlýsing, var mikilvægt framlag fyrir Umhverfis- og þróunarráðstefnu Sameinuðu þjóðanna (UNCED) árið 1992, sérstaklega fyrir hina svonefndu dagskrá 21 (Agenda 21). Síðan var ráðstefna SÞ um deilistofna og víðförula fiskstofna haldin með dyggri liðveislu FAO á tæknisviðinu. Á 27. fundi FAO í nóvember árið 1993 var svo samþykktur samningurinn um að stuðla að því að fiskiskip á úthöfunum fylgi alþjóðlegum ráðstöfunum til verndunar og veiðistjórnar.2 Í framhaldi af þessari þróun.og með hliðsjón af þessum samningum mæltu stjórnarstofnanir FAO með því að samdar yrðu siðareglur um ábyrgð í fiskimálum til notkunar um heim allan sem yrðu í samræmi við þessi skjöl og kæmu á grunnreglum og viðmiðum er nota mætti við verndun, stjórnun og þróun allra fiskimála án þess að bera með sér lagaskyldu. Siðareglurnar voru síðan samþykktar samhljóða hinn 31. október 1995 á ráðstefnu FAO. Þær mynda nauðsynlegan ramma fyrir viðleitni einstakra þjóða og alþjóðasamstarf við að tryggja sjálfbæra nýtingu lifandi auðlinda vatns og sjávar í sátt við umhverfið (viðauki II). Matvæla- og landbúnaðarstofnun Sameinuðu þjóðanna í samræmi við umboð sitt hefur fullan hug á að aðstoða aðildarlöndin, einkum þróunarríki, við að koma siðareglum um ábyrgð í fiskimálum í framkvæmd með skilvirkum hætti og mun gefa Sameinuðu þjóðunum skýrslu um þann árangur sem næst og þær aðgerðir sem þörf er á.
-
Book (stand-alone)Atbildīgas zivsaimniecības rīcības kodekss 19951991. gada martā Zivsaimniecības Komiteja (COFI) savā 19. sesijā aicināja izstrādāt jaunas – uz atbildīgu un ilgtspējīgu zivsaimniecību vērstas koncepcijas. Vēlāk, 1992. gada Kankunas (Meksika) Atbildīgas zivsaimniecības konference aicināja FAO izstrādāt starptautisku Rīcības kodeksu šo jautājumu risināšanai. Konferences rezultāti, jo sevišķi Kankūnas deklarācija deva svarīgu ieguldījumu 1992. gada Apvienoto Nāciju Organizācijas vides un attīstības konferencē (UNCED), it īpaši tās Programmā 21. Tā rezultātā tika sasaukta Apvienoto Nāciju Organizācijas Konference par transzonāli migrējošo un tālu migrējošo zivju krājumiem, kurai FAO sagatavoja tehnisko nodrošinājumu. Visbeidzot, 1993. gada novembrī FAO Konferences divdesmit otrās sesijas (1. Pielikums) laikā tika noslēgta vienošanās veicināt tāljūras zvejas kuģu atbilstību starptautiskajiem zivju krājumu saglabāšanas un pārvaldības pasākumiem. Ievērojot šo un citas svarīgas tendences pasaules zivsaimniecības attīstībā, FAO vadības institūcijas rekomendēja atbilstoši šiem instrumentiem izstrādāt brīvprātīgi ievērojamu vispasaules mēroga Atbildīgas zivsaimniecības rīcības kodeksu, kurā tiktu noteikti visiem zivsaimniecības veidiem piemērojami aizsardzības, pārvaldības un attīstības standarti. 1995. gada 31. oktobrī FAO konferencē vienbalsīgi pieņemtais Kodekss nodrošina nepieciešamo pamatu nacionālajiem un starpvalstu centieniem nodrošināt dzīvo ūdens resursu ilglaicīgu ekspluatāciju saskaņā ar vidi (2. pielikums). FAO, saskaņā ar savām pilnvarām, ir pilnībā apņēmusies palīdzēt dalībvalstīm, jo sevišķi jaunattīstības valstīm Atbildīgas zivsaimniecības rīcības kodeksa efektīvā ieviešanā; FAO arī iesniegs ziņojumus Apvienoto Nāciju Organizācijai par šai darbā panākto progresu un nepieciešamajām tālākajām darbībām.
-
Book (stand-alone)FAO. Codul de conduită pentru un pescuit responsabil 1995Din cele mai vechi timpuri, pescuitul a fost o sursă majoră de hrană pentru umanitate și un furnizor de locuri de muncă și beneficii economice pentru cei care se angajează în această activitate. S-a presupus că bogăția resurselor acvatice este un dar nelimitat al naturii. Cu toate acestea, odată cu cunoașterea sporită și dezvoltarea dinamică a pescuitului după cel de-al doilea război mondial, acest mit a dispărut în fața conștientizării faptului că resursele acvatice, deși regenerabile, nu sunt infinite și trebuie gestionate corespunzător, dacă contribuția lor la alimentația , bunăstarea economică și socială a populației lumii în creștere trebuie să fie susținută. Introducerea pe scară largă la mijlocul anilor șaptezeci a zonelor economice exclusive (ZEE) și adoptarea în 1982, după lungi deliberări, a Convenției Națiunilor Unite privind dreptul mării a oferit un nou cadru pentru o mai bună gestionare a resurselor marine. Noul regim juridic al oceanului le-a conferit statelor de coastă drepturi și responsabilități pentru gestionarea și utilizarea resurselor piscicole din ZEE-urile lor, care cuprind aproximativ 90% din pescuitul marin din lume. O astfel de jurisdicție națională extinsă a fost un pas necesar, dar insuficient, către gestionarea eficientă și dezvoltarea durabilă a pescuitului. Multe state de coastă au continuat să se confrunte cu provocări serioase, deoarece, lipsind de experiență și resurse financiare și fizice, au încercat să extragă beneficii mai mari din sectorul pescuitului din ZEE lor.
Users also downloaded
Showing related downloaded files
No results found.